Een triest verhaal

We zouden Hielke eigenlijk laten helpen na haar vorige nestje.
Maar omdat ze maar één levend kitten had mocht ze nog voor een herdekking. Hiervoor hebben we gewacht tot ze goed hersteld was van haar vorige zwangerschap.

Zaterdag 17 augustus 2019 was het zo ver. De krolsheid zette die dag goed door en dus besloten we om haar 's avonds nog naar Kasper te brengen.
De dekking verliep meteen goed en donderdag is ze weer opgehaald.

Dat ze drachtig was, is vrijwel wel direct duidelijk. De hele zwangerschap verloopt voorspoedig. Hielke  paste haar gedrag aan, is voorzichtiger en springt niet meer zo wild. Ze ligt  altijd bij ons als we aan het eten zijn of op de bank zitten.

Dit gedrag veranderd afgelopen donderdag, (10 oktober). Hielke blijft lang op de bak zitten persen,  net zoals ze als kitten deed toen ze regelmatig een blaasontsteking had en daarna blijft ze weer stilletjes in haar mandje liggen.
De dag er op is  ze aan het vloeien. Ook heeft ze geen eetlust meer,  zien we haar niet meer drinken en reageerde ze niet meer op ons.

Dit is niet goed dus de dierenarts gebeld. We kunnen een afspraak maken voor één uur die middag

De dierenarts constateert  dat er een dood kitten in de baarmoeder zit dat ze erprobeerde er uit te werken.
De ander kittens zouden hierdoor vergiftigt raken en het waarschijnlijk ook niet reden. Maar het allerergste was dat Hielke dit zelf mogelijk niet zou overleven.

We zijn naar huis gegaan met het advies om aftewachten of ze toch nog zou gaan eten. De kittens waren nog geen acht weken en bij een eventuele keizersnede zouden ze het niet overleven. Maar omdat  niet verwacht werd dat Hielke spontaan weer zou opknappen  kregen we ook meteen een afspraak voor een ingreep later die middag.

Aangezien Hielke de hele dag al geen brokjes heeft gegeten en zelfs de cosma kip liet staan hebben we het maar met de recovery geprobeerd.
Hiervan heeft ze een klein hapje gehad, ook heeft ze een klein beetje water gedronken, maar ze knapte hiervan totaal niet op. Sterker nog, het leek wel of ze steeds slechte werd.

Welke keuze maak je dan.
De gezondheid van moederpoes staat bij ons voorop!
Je kunt nog een paardagen wachten tot de kittens een leeftijd hebben gehaald dat ze levensvatbaar zijn maar de kans dat die het al zouden overleven in zo'n omgeving is klein. De kans dat moederpoes het niet zal halen wordt alleen maar groter.
Dan is de keus niet erg moeilijk.

De operatie verliep vlot. Ze was drachtig van vier grote kittens waarvan 3 nog in leven. Alleen waren ze  nog niet vergenoeg ontwikkeld en dus ook niet levensvatbaar. We hebben haar ook meteen maar laten helpen. Dit  was een keuze die we van tevoren al hadden genaakt.
Hielke kwam snel weer bij uit de narcose en ze mocht meteen weer mee naar huis.

's Avonds eerst maar bijkomen  van deze heftig gebeurtenissen. De verwarming werd wat hoger gezet omdat ze toch wel koud aanvoelde. Later mocht ze weer wat eten en daar had ze meteen al wel weer zin in.
De volgens ochtend liep ze alweer door de keuken, zo blij om ons te zien, en wij zo blij dat we de  "oude" Hielke weer terug hadden. Ze ging weer lekker eten en ook de andere poezen reageerden goed op haar. Lowie is hele dag lekker bij haar gebleven, zo lief rustig en zorgzaam.
Dit is voor ons het bewijs dat we de juiste keuze hebben gemaakt.

Het blijft toch bijzonder om te zien  hoe snel een poesje zich van zo'n grote ingreep kan herstellen

Hielke na de zware ingreep alweer lekker alert en aanwezig

 Helaas weer geen nestje maar met Hielke zelf komt alles weer goed