Weer een grote stap....naar buiten in de kattenren!

Phaedra, het sorrel-zilvertje.

Even kennismaken met onze Guus, de sorrel-zilver somali kater (broer van Hielke)

En weer een "grote stap" in het jonge leventje van de kleine poesjes. Ze hebben allemaal hun enting gehad en deze keer gelukkig zonder complicaties. Het is lekker zonnig weer dit wekend en daarom mochten ze  voor het eerst naar "buiten".

Eerst een beetje onwennig, de deur stond open maar durven we daar wel doorheen? Orchid was de eerste die de "grote stap durfde de nemen. En al snel volgde de rest. Wat was er veel nieuwigheid te ontdekken en wat veel andere geluiden en wat een andere geuren en wie blaast daar zo, is dat nou de wind?

Nadat ze een tijdje op speurtocht te zijn geweest en hebben gezien hoe de grote poezen hier in de zon kunnen genieten kwamen ze tot de conclusie dat dit toch we heel erg leuk is! Dit is zeker voor herhaling vatbaar en gelukkig houd het mooie weer aan de komende week.

En dan komt er ook nog kittenbezoek! Hetty, uit Epe, komt kijken voor Phaedra en Pippin. Het kleine sorrel-zilver poesje en het blauw-zilver katertje. Ze komt samen met haar zoon en ze zijn lekker enthousiast dat het poesje zo spontaan  op schoot komt voor een knuffel. Het katertje is eerst nog een beetje terughoudend maar laat zich uiteindelijk ook lekker knuffelen.
Pippin weegt al ruim één kilo, maar Pheadra zit daar nog steeds ver onder, we zullen haar goed voeren want een week langer wachten voor dat ze mag verhuizen duurt wel erg lang. Het liefst zouden ze hun meteen meenemen. Maar dat kan natuurlijk nog niet omdat er nog een tweede enting komt en de chip moet nog geplaatst worden. Dan even afwachten dat er geen ent-reactie op volgt en maar duimen dat haar gewicht voldoende stijgt.

Al met al was dit een drukke dag voor de kleintjes, ze zijn uiteindelijk ook lekker in slaap gevallen. De poesje buiten samen in de stoel en het katertje hebben we binnen weer gevonden in diepe slaap.

Mevrouw Krijger met haar beide kittens op de arm, Pippin en Phaedra.

Er is weer belangstelling

En dan is het stil, niet alleen in huis doordat er drie kittens uit het eerste nestje zijn verhuisd.
Het is ook stil met de aanvragen voor het tweede nestje.
Van de "lopende reacties" krijg je geen berichtjes meer terug, en de nieuwe blijven uit. En net op het moment dat je denkt, hoe bereiken we de mensen, komt de belangstelling weer op gang.

Voor Olga, het poesje uit het eerste nestje komt er iemand die al een jong katje met siamees bloed heeft geadopteerd uit het asiel. Dit katje heeft gezelschap nodig en z'n "baasje" zoekt een katje dat van knuffelen houdt en graag op schoot ligt. Aangezien Olga de "dikste" knuffel is uit dit nestje en zeer sociaal is naar de andere kittens, denken we dat dit weleens de juiste match kan zijn.

En dan komt er ook reactie op de het tweede nestje. Een mevrouw waarvan haar abessijn op hoge leeftijd is overleden is op zoek naar twee nieuwe aby's. Ze heeft de eerste keuze uit het nestje en we hebben het blauw-zilver katertje en sorrel-zilver poesje voor haar gereserveerd.
Als mensen eenmaal en abessijn of somali gewend zijn kunnen ze vaak niet meer zonder. Dit zegt volgens ons genoeg over hoe lief en aanwezig dit ras is, de "hond"onder de katten.

Omdat we de stamboom aanvraag afgelopen weekend nog moesten doen mag ze zelf de namen voor deze beide kittens bedenken. Het katertje krijgt de naam Pippin en het poesje gaat Phaedra heten.
Het blauw-zilver poesje noemen we Prada en het zwart-zilver poesje krijgt de naam Pleuni.

De stamboomaanvragen zijn maandag 15 mei op de post gegaan en wie weet komt er toch nog een reactie van de andere mensen. En anders wachten we rustig af tot de juiste mensen zich melden, wij hebben geduld.

Kleintjes worden groot, groter, grootst

  

  

Ook dit nestje wordt nu echt groot. Zondag hebben ze hun laatste wormenkuur gekregen en dinsdag mogen ze voor de eerste keer mee naar de dierenarts voor hun eerste prikje en een algehele controle.

Nu er van het andere nestje inmiddels al drie kittens zijn verhuisd is het ook voor hun wat rustiger geworden. We hebben niet echt het idee dat ze dat ook zo ervaren. Ze zijn van zichzelf al wat stiller dan de anderen maar misschien dat in de loop van tijd nog wel gaat veranderen. De anderen eisten best wel veel aandacht, maar de kleintjes zijn zeker geen aandacht te kort gekomen.

Hielke is nog steeds een echte moeder voor ze. Nu ze op een leeftijd zijn gekomen dat Layka nog zoiets had van ze redden zichzelf wel mogen ze bij Hielke blijven drinken. Ze roept ze nog steeds bij zich door een koerend geluidje te maken, dan gaat ze lekker ontspannen liggen  met haar kroost dat om haar heen licht te kroelen. Zo lief en rustig en mooi om naar te kijken.