Een triest verhaal

We zouden Hielke eigenlijk laten helpen na haar vorige nestje.
Maar omdat ze maar één levend kitten had mocht ze nog voor een herdekking. Hiervoor hebben we gewacht tot ze goed hersteld was van haar vorige zwangerschap.

Zaterdag 17 augustus 2019 was het zo ver. De krolsheid zette die dag goed door en dus besloten we om haar 's avonds nog naar Kasper te brengen.
De dekking verliep meteen goed en donderdag is ze weer opgehaald.

Dat ze drachtig was, is vrijwel wel direct duidelijk. De hele zwangerschap verloopt voorspoedig. Hielke  paste haar gedrag aan, is voorzichtiger en springt niet meer zo wild. Ze ligt  altijd bij ons als we aan het eten zijn of op de bank zitten.

Dit gedrag veranderd afgelopen donderdag, (10 oktober). Hielke blijft lang op de bak zitten persen,  net zoals ze als kitten deed toen ze regelmatig een blaasontsteking had en daarna blijft ze weer stilletjes in haar mandje liggen.
De dag er op is  ze aan het vloeien. Ook heeft ze geen eetlust meer,  zien we haar niet meer drinken en reageerde ze niet meer op ons.

Dit is niet goed dus de dierenarts gebeld. We kunnen een afspraak maken voor één uur die middag

De dierenarts constateert  dat er een dood kitten in de baarmoeder zit dat ze erprobeerde er uit te werken.
De ander kittens zouden hierdoor vergiftigt raken en het waarschijnlijk ook niet reden. Maar het allerergste was dat Hielke dit zelf mogelijk niet zou overleven.

We zijn naar huis gegaan met het advies om aftewachten of ze toch nog zou gaan eten. De kittens waren nog geen acht weken en bij een eventuele keizersnede zouden ze het niet overleven. Maar omdat  niet verwacht werd dat Hielke spontaan weer zou opknappen  kregen we ook meteen een afspraak voor een ingreep later die middag.

Aangezien Hielke de hele dag al geen brokjes heeft gegeten en zelfs de cosma kip liet staan hebben we het maar met de recovery geprobeerd.
Hiervan heeft ze een klein hapje gehad, ook heeft ze een klein beetje water gedronken, maar ze knapte hiervan totaal niet op. Sterker nog, het leek wel of ze steeds slechte werd.

Welke keuze maak je dan.
De gezondheid van moederpoes staat bij ons voorop!
Je kunt nog een paardagen wachten tot de kittens een leeftijd hebben gehaald dat ze levensvatbaar zijn maar de kans dat die het al zouden overleven in zo'n omgeving is klein. De kans dat moederpoes het niet zal halen wordt alleen maar groter.
Dan is de keus niet erg moeilijk.

De operatie verliep vlot. Ze was drachtig van vier grote kittens waarvan 3 nog in leven. Alleen waren ze  nog niet vergenoeg ontwikkeld en dus ook niet levensvatbaar. We hebben haar ook meteen maar laten helpen. Dit  was een keuze die we van tevoren al hadden genaakt.
Hielke kwam snel weer bij uit de narcose en ze mocht meteen weer mee naar huis.

's Avonds eerst maar bijkomen  van deze heftig gebeurtenissen. De verwarming werd wat hoger gezet omdat ze toch wel koud aanvoelde. Later mocht ze weer wat eten en daar had ze meteen al wel weer zin in.
De volgens ochtend liep ze alweer door de keuken, zo blij om ons te zien, en wij zo blij dat we de  "oude" Hielke weer terug hadden. Ze ging weer lekker eten en ook de andere poezen reageerden goed op haar. Lowie is hele dag lekker bij haar gebleven, zo lief rustig en zorgzaam.
Dit is voor ons het bewijs dat we de juiste keuze hebben gemaakt.

Het blijft toch bijzonder om te zien  hoe snel een poesje zich van zo'n grote ingreep kan herstellen

Hielke na de zware ingreep alweer lekker alert en aanwezig

 Helaas weer geen nestje maar met Hielke zelf komt alles weer goed 

Een verhaaltje over éénlingen

Rozita is niet onze eerste éénling. Hiervoor heeft Unagh drie keer een éénling  gehad.

Met Unagh hebben we drie keer geprobeerd om een nestje te fokken.
De eerste keer was in 2010.
Na een probleemloze zwangerschap volgt een zeer moeilijke bevalling. Ze heeft zoveel pijn dat ze dit wil afreageren op het kitten. Hierop hebben we besloten om moeder en kitten even apart te houden.
Een tweede kitten wordt geboren, Dan stoppen de weeen en moet ze naar de dierenarts om een injectie oxytocine te halen.
Hierna worden er nog 3 kittens geboren waarvan  één al was overleden.

De dagen er op zijn er 3 van de 4 kittens overleden, 2 waarschijnlijk door een infectie bij de moederpoes.

Het kitten dat is overgebleven is Guus.

Guus was dus onze eerste éénling. Met heel veel liefde, aandacht en geduld van onze kant is hij uiteindelijk uitgegroeid tot een geweldig aanhankelijke kater.

Unagh mag voor een herdekking. Ook bij deze bevalling gaat het niet goed. Uit dit nestje van 4 komt maar één kitten levend ter wereld, Hielke.
Ook Hielke hebben we voor het grootste gedeelte zelf groot gebracht en is hierdoor ook erg aan ons gaan hechten.

Om geen risico's meer te lopen bij de bevalling besluiten we bij het derde en tevens laatste nestje voor een geplande keizersnede te gaan.
Dit gaat goed, alleen zit er deze keer maar één kitten in en zo wordt Khymo als éénling geboren.

Doordat Unagh niet zo veel interesse heeft voor de opvoeding van haar kitten dachten we altijd dat ze geen geboren moeder was. Nu we wat meer ervaring hebben met éénlingenen, zijn onze gedachten daarover toch enigszins gewijzigd.

Hielke heeft al 3 keer een prachtig nestje groot gebracht. Ze is lief voor de kleintjes, voedt ze goed, en ze groeien allen uit tot prachtige sociale op de mens gerichte poezen. Hiervoor hoeven we niets te doen dan toe te kijken en te genieten.

Nu ze deze keer door een hel van een bevalling maar één kitten over heeft lijkt ze niet meer op de moeder die ze was voor haar voorgaande nestjes.

Hielke heeft vrijwel geen interesse voor haar kitten, blijft er niet bij liggen om het te voeden en te verzorgen.
De eerste dagen blijven wij zoveel mogelijk bij haar zitten om het kitten de gelegenheid te geven te drinken. Met het eerste melk krijgt ze ook de juiste stoffen binnen die zo nodig zijn om een goede afweersysteem te krijgen. En met veel moeite lukt het ons om Hielke tot rust te laten komen.
Het kitten krijgt helaas toch te weinig voeding binnen om goed te kunnen groeien dus zit er niets anders op dan bij te voeden. Hielke vindt alles goed, ze doet totaal geen moeite om haar kitten terug te halen. Hierdoor raakt het kitten al van jongs af aan zeer aan ons gehecht en andersom ook.

Het is voor ons niet alleen genieten, het geeft je meer zorgen dan een gezond nestje. Ook is het soms best wel zwaar om al die voedingen met een goede regelmaat in je dagelijks leven in te plannen. Maar als je dan naar het prachtige eindresultaat kijkt maakt dat veel goed.

Aan aandacht van poezen komt ze ook niets te kort. Er lopen hier voldoende jongere poezen rond die het maar wat leuk vinden om te moederen. En hierdoor vind Hielke het ook wel weer gezellig worden, zo heeft ze toch een beetje een nestgevoel. Een klein kitten vormt geen directe bedreiging voor de groep zoals je soms met een heel nestje wel ziet.

Het schijnt een natuurlijk verschijnsel te zijn dat moeders niet bij een éénling blijven. Ze zien het niet als een volledig nest, en dat is het natuurlijk ook niet. Het overleefsysteem in het dier zegt ook dat ze zo snel mogelijk weer aan een nieuw nestje moeten beginnen.
Dit verklaard misschien ook wel dat de moederpoes vaak snel weer krols wordt.

Of Unagh een goede moederpoes geweest zal zijn voor een volledig nestje komen we dus nooit te weten. Tijdens de keizersnee bij het laatste nestje hebben we haar ook meteen maar laten helpen.
Wat we wel weten is dat ze met plezier de rol van oma speelt voor al haar kleintjes.