3 weekjes oud en 2 moeders

De kleine meid is inmiddels al 3 weken oud, en na een wat moeizame start ontwikkeld ze zich gelukkig goed.

In het begin hebben we ons grote zorgen gemaakt over haar gewicht. In plaats van dat haar gewicht toenam woog ze bij iedere weging iets minder.
Hierop zijn we direct gestart met bijvoeden.
Ze is sterk en levendig genoeg, drinkt goed bij Hielke, maar blijkbaar is er bij Hielke toch iets mis gegaan na de heftige bevalling waardoor ze te weinig voedingsstoffen in haar melk heeft.
Door het bijvoeden neemt haar gewicht gelukkig weer toe. Het gaat iets langzamer als we bij vorige nestjes gewend zijn. Pas na ruim 2 weken is ook bij haar het geboortegewicht verdubbeld.

Verder gaat haar algemene ontwikkeling als een speer.
Na een week zijn de oogjes al open gegaan en kijkt ze ons aan met hele lieve kraaloogjes.
De tandjes zijn door en zijn vlijmscherp. Ze probeert overal al in te bijten, ook in ons.

Verder hebben we haar eigenlijk nooit zien kruipen en probeert ze al van kleins af aan op haar pootjes te staan. Hierdoor was ze al met twee weken in staat om een rondje door de keuken te lopen.

Hielke is een makkelijke moeder en vindt alles goed, maar sinds kort is er een ander poesje mee gaan moederen, Orchid, en die stelt toch wel wat stengere regels. Ze liggen gezellig met z'n drieën in het warme holletje en de kleine blijft er nu ook beter bij.

Eigenlijk is het zo beter voor Hielke. Hiervoor was Hielke altijd grotere nestjes gewend en het lijkt er op dat één kitten niet echt een uitdaging is voor haar. Ze is wel heel lief en zorgzaam voor de kleine, maar het lijkt er op dat ze zich snel verveeld. Nu Orchid er ook bij ligt is Hielke ook weer meer bij haar kleine.

Maar ja als je al drie weekjes bent valt er nog heel veel te leren. En als nieuwsgierig kittentje reageer je dan op alles wat er om je heen gebeurt. Zodra ze ons hoort komt ze naar je toe. En ook de grote poezen zijn leuk om mee te spelen. Al gaat dat soms nog wel een beetje te wild. Maar dan is moeder Orchid er om haar weer veilig terug te brengen naar Hielke.

Hielke's bevalling

Ruim drie jaar geleden zijn we begonnen met dit blog. Het doel hiervan was in eerste instantie voor ons zelf het bijhouden hoe de zwangerschap, de bevalling en het opgroeien van de kittens verloopt.

Alle nestjes zijn van het begin van de blog tot nu toe vrijwel zonder problemen verlopen. Hiervoor hebben wij echter wel de nodige probleem bevallingen gehad en helaas lijkt dit zich deze keer te herhalen.

Een week voor de uitgerekende datum, dinsdag 27 december,  hebben we de kittenkamer ingericht.
Na een grondige inspectie van Hielke lijkt ze hier heel tevreden mee.

De dag er op gebeurt er iets in Hielke haar buikje. Ze is een beetje aan het vloeien en de relaxte Hielke wordt onrustig. Vanaf die dag zijn we 's nachts maar bij haar blijven slapen.
We weten niet wat er gebeurt is en de volgende dag is ze weer de rust zelve.

We kunnen niets ander doen dan afwachten.

Ze is 4 december uitgeteld en omdat ze altijd iets later is zijn we van de datum van 5 december uitgegaan.
Op 5 december werd ze wel wat onrustig, de hormoontjes waren wat in de war. De twee jongste poesjes  in huis Orchid en Quinty werden door Hielke aangezien voor kittens. Hier had ze het druk mee.

In de nacht van woensdag op donderdag lijkt de bevalling op gang te komen. Ze laat het vruchtwater lopen en ze vloeit. We zien alleen nog geen weeën.
Het wachten duurt lang, zowel voor Hielke als voor ons. Er bij weg gaan durven we niet want het lijkt er op dat het elk moment kan gaan beginnen.
En dan, aan het einde van de middag, de weeën lijken op gang te komen.

Met heel veel moeite perst ze er iets uit. Geen kitten, nee het is een placenta. Het ziet er vreemd uit, is uitgedroogd en bevat geen navelstring, laat staan een kitten.
Heeft dit te maken met wat er woensdag 27 november heeft plaatsgevonden?

Hierna krijgt ze weer weeën, en om 19.00 uur wordt een prachtig sorrel zilver katertje van 105 gram  geboren, helemaal compleet alleen levenloos. Ook na flink wrijven en de luchtwegen vrij te hebben gemaakt van vruchtwater gebeurt er niets.
Heel verdrietig na alle inspanningen en energie.

Hielke is ook doodop, heeft vanaf de vorige avond niet meer gegeten en wil ook niets eten. Gelukkig hebben we nutri-drop in huis en hiermee wordt ze weer wat levendig.

Even later om 19.30 heeft ze weer weeën en krijgt ze een zwart-zilver poesje. Gelukkig doet deze het wel. Ze is er erg blij mee. Het kitten wordt meteen flink gewassen en ook de placenta wordt door moeder opgegeten.

Het buikje is zo te voelen nog niet leeg. De hoop op nog één of twee levende kittens blijft. Maar er komt niets meer opgang. Wat doen we, het loopt al tegen middernacht, toch maar gaan slapen? Niet alleen wij maar ook Hielke is doodop.

Voor de zekerheid bij haar gaan proberen te slapen. Het is 1 uur 's nachts, opnieuw weeën.
Een mooie zwart-zilver kitten wordt geboren, helaas al overleden.
Vlot daar achteraan herhaald zich hetzelfde nog een keer. Hielke totaal uitgeput....

Het had zo'n mooi nestje kunnen zijn van 4 of 5. Maar gelukkig hebben we één mooi kitten, en daar moeten we blij mee zijn!
Niet alleen wij moeten dit eerst verwerken, maar zeker ook Hielke.
De volgende dag is ze onrustig, loopt te mauwen en te koeren door het huis, opzoek naar de andere kittens.
Ze was voor de laatste twee bevallingen  naar boven verhuisd, maar de volgende ochtend wou ze weer terug naar beneden. Moeders wil is wet, dus blijft ze beneden.