Rozita is niet onze eerste éénling. Hiervoor heeft Unagh drie keer een éénling gehad.
Met Unagh hebben we drie keer geprobeerd om een nestje te fokken.
De eerste keer was in 2010.
Na een probleemloze zwangerschap volgt een zeer moeilijke bevalling. Ze heeft zoveel pijn dat ze dit wil afreageren op het kitten. Hierop hebben we besloten om moeder en kitten even apart te houden.
Een tweede kitten wordt geboren, Dan stoppen de weeen en moet ze naar de dierenarts om een injectie oxytocine te halen.
Hierna worden er nog 3 kittens geboren waarvan één al was overleden.
De dagen er op zijn er 3 van de 4 kittens overleden, 2 waarschijnlijk door een infectie bij de moederpoes.
Het kitten dat is overgebleven is Guus.
Guus was dus onze eerste éénling. Met heel veel liefde, aandacht en geduld van onze kant is hij uiteindelijk uitgegroeid tot een geweldig aanhankelijke kater.
Unagh mag voor een herdekking. Ook bij deze bevalling gaat het niet goed. Uit dit nestje van 4 komt maar één kitten levend ter wereld, Hielke.
Ook Hielke hebben we voor het grootste gedeelte zelf groot gebracht en is hierdoor ook erg aan ons gaan hechten.
Om geen risico's meer te lopen bij de bevalling besluiten we bij het derde en tevens laatste nestje voor een geplande keizersnede te gaan.
Dit gaat goed, alleen zit er deze keer maar één kitten in en zo wordt Khymo als éénling geboren.
Doordat Unagh niet zo veel interesse heeft voor de opvoeding van haar kitten dachten we altijd dat ze geen geboren moeder was. Nu we wat meer ervaring hebben met éénlingenen, zijn onze gedachten daarover toch enigszins gewijzigd.
Hielke heeft al 3 keer een prachtig nestje groot gebracht. Ze is lief voor de kleintjes, voedt ze goed, en ze groeien allen uit tot prachtige sociale op de mens gerichte poezen. Hiervoor hoeven we niets te doen dan toe te kijken en te genieten.
Nu ze deze keer door een hel van een bevalling maar één kitten over heeft lijkt ze niet meer op de moeder die ze was voor haar voorgaande nestjes.
Hielke heeft vrijwel geen interesse voor haar kitten, blijft er niet bij liggen om het te voeden en te verzorgen.
De eerste dagen blijven wij zoveel mogelijk bij haar zitten om het kitten de gelegenheid te geven te drinken. Met het eerste melk krijgt ze ook de juiste stoffen binnen die zo nodig zijn om een goede afweersysteem te krijgen. En met veel moeite lukt het ons om Hielke tot rust te laten komen.
Het kitten krijgt helaas toch te weinig voeding binnen om goed te kunnen groeien dus zit er niets anders op dan bij te voeden. Hielke vindt alles goed, ze doet totaal geen moeite om haar kitten terug te halen. Hierdoor raakt het kitten al van jongs af aan zeer aan ons gehecht en andersom ook.
Het is voor ons niet alleen genieten, het geeft je meer zorgen dan een gezond nestje. Ook is het soms best wel zwaar om al die voedingen met een goede regelmaat in je dagelijks leven in te plannen. Maar als je dan naar het prachtige eindresultaat kijkt maakt dat veel goed.
Aan aandacht van poezen komt ze ook niets te kort. Er lopen hier voldoende jongere poezen rond die het maar wat leuk vinden om te moederen. En hierdoor vind Hielke het ook wel weer gezellig worden, zo heeft ze toch een beetje een nestgevoel. Een klein kitten vormt geen directe bedreiging voor de groep zoals je soms met een heel nestje wel ziet.
Het schijnt een natuurlijk verschijnsel te zijn dat moeders niet bij een éénling blijven. Ze zien het niet als een volledig nest, en dat is het natuurlijk ook niet. Het overleefsysteem in het dier zegt ook dat ze zo snel mogelijk weer aan een nieuw nestje moeten beginnen.
Dit verklaard misschien ook wel dat de moederpoes vaak snel weer krols wordt.
Of Unagh een goede moederpoes geweest zal zijn voor een volledig nestje komen we dus nooit te weten. Tijdens de keizersnee bij het laatste nestje hebben we haar ook meteen maar laten helpen.
Wat we wel weten is dat ze met plezier de rol van oma speelt voor al haar kleintjes.
