Ze worden al groot

Nu de oudste kittens allemaal zijn verhuist is het net alsof het jongste nestje zich weer verder kan ontwikkelen. Het lijkt er op dat, door alle drukte die de oudsten in huis veroorzaakten, de kleinsten zich wat hebben terug getrokken en  in hun ontwikkeling wat zijn achter gebleven. Nu ze de enige kittens in huis zijn komen ze weer helemaal los, er wordt weer volop gespeeld en ook de groei zit er weer goed in.

                                                                                                                                                              Het is mooi om te zien dat de twee sorrel zilver poesjes erg naar elkaar toe trekken. Ze gaan, als ze voor de  tweede keer ingeënt zijn,  ook samen naar hun nieuwe mensen in Gasselternijveensemond.
Ook kunnen ze heel leuk met z'n drieën spelen, voetballen met een propje papier blijft favoriet, maar het speeltje van Marjon, een soort donut met balletje en muisje blijft ook leuk.                                 Het abbesijntje trekt het meest naar ons toe, gelukkig maar want zij blijft bij ons wonen.

Nelson is een Nieske

Vrijdag 16 oktober zijn we met alle kittens naar de dierenarts geweest. Het oudste nestje voor de tweede enting en een chip, en het jongste nestje voor de eerste enting. Ze zijn  alle zes helemaal nagekeken, oortjes hartje longen enz. en alles was bij elk kitten helemaal goed. Toen was Nelson aan de beurt om te kijken of zijn balletjes al waren ingedaald. Niets te voelen en niets te zien. Wat blijkt, Nelson is geen katertje maar het is een poesje!

We hadden bij de geboorte gekeken of het poesjes of katertjes waren en daarna nooit meer. Zo hebben we het altijd gedaan en het klopte altijd, tot nu toe dan.

Er moest met spoed een nieuwe naam  verzonnen worden want Nelson kan toch echt niet voor een meisje. Het wordt Nieske, wat in het fries  "meisje"' betekend.
We hadden voor de geboorte van het nestje al afgesproken dat als er een abby poesje uit zou komen dat het bij ons mocht blijven.

Gezellig met z'n allen drinken   bij "mama"Hielke,(ook de kittens van Layka)

De stambomen waren al aangevraagd, dus maar snel met de vereniging bellen om ze te laten wijzigen. Ze waren gelukkig nog net niet klaar en konden nog worden aangepast.
Dus eigenlijk zijn we heel erg blij met deze vergissing. Nelson was al z'n aanhalig beestje, erg op ons gericht en het lijkt net alsof dat alleen maar sterker wordt nu Nieske weet dat ze bij ons mag blijven.

Nelson, Nina en Nouska

De kittens zijn nu 5 weken en het worden nu echte kleine poezen. Ze zijn heel ondernemend en stappen overal met z'n drieen op af, kunnen lekker stoeien met de kittens uit het eerdere nestje en ze zijn zeer sociaal naar ons toe, maar ook naar alle andere katten hier in huis.
Ze eten zelfstandig, vlees brok blik, alles gaat er in. De groei zit er dus goed in.
Als wij 's avond in de kamer zitten vind moeder Hielke het nodig dat haar kleintjes er ook bijkomen en dus versleept ze haar nestje naar ons toe. "Moeder"  Layka vind dat dat niet kunnen en sleept ze weer terug naar de keuken. Dus van even rustig relaxen komt het niet.