Eerst hebben ze ruim een week met Hielke in het kraammandje in de kittenkooi verbleven, lekker warm en donker met de gordijntjes dicht voor de nodige rust. Zo af en toe kwam er bezoek van een "groot" kitten die er ook even lekker warm bij kwam liggen, of een ander nieuwsgierig familielid die even kwam kijken of alles goed ging.
Hierna vond de eerste verhuizing plaats. Naar de krabton! In het onderste holletje zodat ze er niet uit konden vallen. Hier hebben ze tot hun eerste ontwikkelingen goed kunnen vertoeven. Hun oogjes gingen naar acht dagen open en de eerste wankele stapjes werden gezet. Hielke vond dit allemaal goed, tot dat de kittens hadden ontdekt dat er ook een wereldje buiten hun holletjes was.
Na dat er al twee van de drie kittens door de keuken aan het stappen waren, met alle "gevaren" van dien, was het tijd geworden voor een nieuwe verhuizing. Ze gingen nu een verdieping omhoog, dus in het tweede holletje van de ton. Maar hun ontwikkeling staat natuurlijk niet stil. Na flink wat geoefend te hebben met lopen in de veilige kitten kooi, samen met de andere kittens, staan ze al veel steviger op hun pootjes en accepteren ze niet dat ze in het holletje moeten blijven. Het gevolg hiervan is dat het katertje er zelf uit klimt (op dezelfde wijze als bij het vorig nestje) en er niet zelfstandig terug kan komen.
Nu hebben wij zelf maar besloten om het nestje weer naar beneden te verhuizen. Het gevolg is wel dat er nu drie hele kleine kittens rondlopen, maar ze kunnen er in elk geval niet meer uitvallen.
